از آب رفتن فضای سبز شهر گل و بلبل تا بزرگترین باغ گل جهان در شهر گرمسیری دبی
امین آل شمس ؛ سایت خبری تحلیلی شیراز۱۴۰۰: از کودکی به یاد دارم که نام شیراز با شهر گل و بلبل عجین شده بود، هرکجا اسمی از شیراز بود، سبزی، طراوت و شادابی نیز همراه آن بود. اما سالهاست که در شهر گل و بلبل، عطر گل استشمام نمی شود و نوای بلبل به گوش نمیرسد.
باغهای قدیمی و درختان چند ده ساله در دل شهر جای خود را به تیر و خشت و سیمان می دهند تا بجای آن شاهد کاشت نخل و سایر گونه های درختی در ارتفاعات شیراز باشیم.
برخی از باغهای معروف هم حال و روز خوشی ندارند، باغ عفیف آباد به محلی برای درآمدزایی از غرفه های جانبی تبدیل شده، علفهای هرز در سراسر مجموعه دیده می شود، بخشهایی از باغ نیز چند ماه است که نظافت به خود ندیده و در مجموع رسیدگی مناسبی به باغ نمی شود. حوض ورودی نیز تا مرز تغییر رنگ و تبدیل به محل رشد جلبک پیش رفته است.
باغ ارم، تنها اثر ثبتی شیراز در میراث جهانی یونسکو نیز حال و روز زیاد مناسبی نداشته و با توجه به وسعت و نام آن، رسیدگی مناسبی از سوی دانشگاه شیراز ندارد.
در فضای شهری نیز به بهانه خشکسالی چمن ها حذف و بجای گونه هایی که نیازمند آب کمتری هستند، با سیمان و سنگ جایگزین شدند تا معابر شیراز دیگر آن زیبایی قبل را نداشته باشند.
کلانشهر شیراز همچنان از داشتن باغ و نمایشگاه دائمی گل و گیاه محروم است و وعده مهندس معصومی رییس سازمان سیما و منظر شهری شهرداری شیراز در افتتاح باغ گلها در اردیبهشت امسال به خاطره ها سپرده شد!
حال پس از بررسی وضعیت فعلی فضای سبز کلانشهر شیراز به چند صد کیلومتر و سمت جنوب خلیج همیشه فارس سفر میکنیم، جایی که تنها تا چند دهه قبل صحرایی بیش نبود اما امروز به مرکز رویدادهای بزرگ خاورمیانه تبدیل شده است.
دبی، یکی از امیرنشینان کشور امارات متحده عربی. اگر سالها قبل برجهای سر به فلک کشیده، مجتمع های تجاری بی انتها، اتوبانهای عریض، پیست اسکی سرپوشیده، بزرگترین فرودگاه منطقه و فراری سنتر آن چشمها را به خود خیره میکرد، اکنون بزرگترین و چشم نوازترین باغ گلهای جهان در این شهر بیابانی با اقلیمی خشک چشم ها را خیره و متحیر کرده است.
هرچقدر شیراز با مدیرانی نالایق و مردمانی تقریباً بیخیال، رو به پسرفت و تخریب محیط زیست قدم بر میدارد، دبی با استفاده از تجربه بهترین مشاوران بین المللی شهری به واقع و نه در شعار مدرن و در مسیر توسعه متوازن و پایدار ایجاد کرده است.
شیراز تا دبی، فاصله میان ماه من تا ماه گردون! باور کنیم یا نه از قافله توسعه بسیار عقب مانده ایم.
